Jednym z ważniejszych zadań rodziców jest wspieranie dziecka
w rozwoju samodzielności. Jest to
długa droga, a my każdego dnia napotykamy sytuacje, które są dla naszych dzieci
trudne. I każdego dnia prowadzimy ze sobą ten sam dialog: Czy powinnam interweniować? Przecież sam sobie nie poradzi. Jeżeli nic
nie zrobię, to będzie cierpiał. Ale przecież powinien się nauczyć.
Jak wspierać samodzielność dziecka?
Warto rozpocząć od zastanowienia się co mówimy, gdy dziecko przychodzi do nas z jakimś problemem. Na podstawie badań przeprowadzonych w ośrodku „Caron Foundation" w Pensylwanii możemy wyróżnić cztery główne rodzaje komunikatów, jakich używamy w takich momentach.
Warto rozpocząć od zastanowienia się co mówimy, gdy dziecko przychodzi do nas z jakimś problemem. Na podstawie badań przeprowadzonych w ośrodku „Caron Foundation" w Pensylwanii możemy wyróżnić cztery główne rodzaje komunikatów, jakich używamy w takich momentach.
Komunikat wspierający zawiera w sobie trzy podstawowe elementy, które mają na celu pomóc dziecku samodzielnie znaleźć rozwiązanie w trudnej sytuacji przy jednoczesnym wsparciu rodzica. Co ważne, granice pomocy udzielonej przez dorosłego ustalane są przez dziecko. Dlatego pamiętajmy, że jest to optymalny rodzaj komunikatu w kontakcie ze starszymi dziećmi.
W przypadku małych dzieci pomocny może być komunikat strukturalizujący, który pomaga uporządkować sytuację i wyznacza zadania do wykonania. Należy jednak zachować czujność, ponieważ jego wyłączne stosowanie może prowadzić do obniżenia u dziecka poczucia własnej wartości. Nisko będzie oceniać swoje możliwości, jeżeli uzna że „mama zawsze wie lepiej".
Pamiętajmy, że efektywność stosowanych komunikatów jest zależna od wieku i doświadczeń osoby, która zgłasza się do nas z problemem. Z punktu widzenia poczucia własnej wartości dziecka (ale także dorosłego) z pewnością zawsze niekorzystny będzie komunikat karzący.
